Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaintrygował mnie opis na okładce książki. Ciekawa fabuła, ale akcja zbyt się rozłaziła. Dużo bohaterów, nie wszyscy mieli rację bytu. Zjawiska nadprzyrodzne nie przemawiają do mnie, to nie moje klimaty. Ciekawa byam, kto stoi za zabjówami dzieci Wojtylów, ale zakończenie nie usatysfakcjonowało mnie. Warto przeczytać, choć rewalacji nie ma.

Zaintrygował mnie opis na okładce książki. Ciekawa fabuła, ale akcja zbyt się rozłaziła. Dużo bohaterów, nie wszyscy mieli rację bytu. Zjawiska nadprzyrodzne nie przemawiają do mnie, to nie moje klimaty. Ciekawa byam, kto stoi za zabjówami dzieci Wojtylów, ale zakończenie nie usatysfakcjon...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu „Wybranej” niezwłocznie sięgnęłam po „Przegraną, która jest kontynuacją dalszych losów Iwony Banach. Czytało mi się z równym napięciem i emocjami, chociaż „Wybrana” bardziej mi odpowiadała. Zdarzenia opisane w „Przegranej” są mniej realistyczne, wszystko za bardzo zostało pogmatwane. Bohaterowie, nie są tacy, jak się Iwonie wcześniej wydawało.„... można żyć z kimś pod jednym dachem dwadzieścia i więcej lat, a i tak nie uda się go dobrze poznać, bo każdy ma swoje tajemnice, którymi nie może się podzielić z innymi, nawet z najbliższymi. Nie może, nie chce albo nie potrafi.” Iwona, choć jest silną, twardą kobietą ma chwile załamania, tym co przeżyła i się dowiedziała można obdzielić wiele osób. Tajemnice, dwulicowość, manipulacje wychodzą na jaw. Dużo się dzieje i emocje nie opadają.

Po przeczytaniu „Wybranej” niezwłocznie sięgnęłam po „Przegraną, która jest kontynuacją dalszych losów Iwony Banach. Czytało mi się z równym napięciem i emocjami, chociaż „Wybrana” bardziej mi odpowiadała. Zdarzenia opisane w „Przegranej” są mniej realistyczne, wszystko za bardzo zostało ...

Rozwiń

Zwiń

Z notki na skrzydełku okładki dowiedziałam się, że „Wybrana” to 17 powieść Marka Stelar. Szkoda, że do tej pory, nie przeczytałam żadnej tego autora. „Wybrana” mnie urzekła, po jej przeczytaniu, od razu sięgnęłam po następny tom z Iwoną Banach w roli głównej. Poznajemy ją, gdy jej ustabilizowane życie zawodowe wali się. Po nieudanej akcji zatrzymania podejrzanego zostaje wyrzucona z pracy w policji, a jednocześnie znika jej wieloletni partner. Po jakimś czasie dostaje propozycję pracy w nielegalnej grupie przestępczej. Iwona Banach to silna psychicznie kobieta, ale weszła do półświatka, gdzie króluje zło w najgorszej postaci. Książka trzyma w napięciu, chce ją się pochłonąć bez odkładania na potem. Dopracowana ze szczegółami fabuła powoduje, że historia wydaje się bardzo realna. Główna bohaterka wyzwala sympatię, ale daje się polubić również drugi bohater, którym jest Kura. Podoba mi się styl autora, bez przekleństw, z ciekawymi dialogami i szybką akcją.

Z notki na skrzydełku okładki dowiedziałam się, że „Wybrana” to 17 powieść Marka Stelar. Szkoda, że do tej pory, nie przeczytałam żadnej tego autora. „Wybrana” mnie urzekła, po jej przeczytaniu, od razu sięgnęłam po następny tom z Iwoną Banach w roli głównej. Poznajemy ją, gdy jej ustabili...

Rozwiń

Zwiń

Para prokuratorów Siarka i Pader ścigają Rzeźnika znad Odry i szukają zaginionej byłej żony Olgierda. Rzeźnik to okrutny morderca, torturuje ofiary za życia i bezcześci zwłoki. Makabryczne opisy zbrodni tylko dla osób o mocnych nerwach, trzymających swoje emocje na wodzy i potrafiących oddzielić fikcję od rzeczywistości. Główni bohaterowie to Siarka i Pader, ale pojawiają się bohaterowie, znani z innych książek Mroza, Chyłka, Langer, Zordon i inni. Zakończenie zupełnie nieprzewidywalne dla mnie. Czyta się bez wytchnienia, ale ogrom wiedzy astrologicznej nie dla mnie. Nie wierzę w jakieś obliczenia astrologiczne, mogące się przydać w śledztwie.

Para prokuratorów Siarka i Pader ścigają Rzeźnika znad Odry i szukają zaginionej byłej żony Olgierda. Rzeźnik to okrutny morderca, torturuje ofiary za życia i bezcześci zwłoki. Makabryczne opisy zbrodni tylko dla osób o mocnych nerwach, trzymających swoje emocje na wodzy i potrafiących od...

Rozwiń

Zwiń

Ósma część serii z komisarzem Fischerem, wielowątkowy kryminał retro. Akcja dzieje się w Poznaniu i w Bydgoszczy w 1931 roku. Autor doskonale oddaje klimat okresu międzywojennego. Dobrze wykreowani bohaterowie posługują się gwarą poznańską z tamtych czasów. Duża dawka humoru i śmiesznych skojarzeń „Nie miał pojęcia, po co komu w kuchni jest potrzebny kran z gorącą wodą, bo przecież każdy wiedział, że wodę grzeje się na piecu, a nie w kranie.”
Śledczy z Poznania zajmują się odnalezionym obrazem Matki Boskiej i odnalezionymi zwłokami. Zupełnie inaczej prowadzone śledztwo, doskonała odskocznia od współczesnych kryminałów.

Ósma część serii z komisarzem Fischerem, wielowątkowy kryminał retro. Akcja dzieje się w Poznaniu i w Bydgoszczy w 1931 roku. Autor doskonale oddaje klimat okresu międzywojennego. Dobrze wykreowani bohaterowie posługują się gwarą poznańską z tamtych czasów. Duża dawka humoru i śmiesznyc...

Rozwiń

Zwiń

Klimatyczna okładka ze skrzydełkami z notką o autorce zachęca do sięgnięcia po tę książkę. Na począku autorka przedstawia bohaterów, ich koligacje rodzinne i cechy charakteru. Rozdziały są krótkie, a wstępie zawierają krótkie omówienie co się wydarzy. Książka trzyma w napięciu, przedłuża się odłożenie o kolejne rozdziały. Fabuła dotyczy rodzziny Milewskich i otrzymanego niespodziewanie spadku, którym jest okazały dworek. Jest jednak warunek, że musi w nim zamieszkać cała trzypokoleniowa rodzina. Autorka w plastyczny, obrazowy sposób opisuje relacje rodzinne. Członkowie, choć czasami są uszczypliwi wobec siebie, to jednak kochają i troszczą się o siebie. Nie sposób ich wszystkich nie polubić. Stopniowo odkrywane są tajemnice rodzinne. a wszystko opisywane w zabawny sposób. Nie wszystko zostało wyjaśnione, więc liczę, że nastąpi kolejna część. A ja z przyjemnościę po nią sięgnę, bo to doskonała rozrywka.
Książke otrzymałam z Wydawnictwa Dragon.

Klimatyczna okładka ze skrzydełkami z notką o autorce zachęca do sięgnięcia po tę książkę. Na począku autorka przedstawia bohaterów, ich koligacje rodzinne i cechy charakteru. Rozdziały są krótkie, a wstępie zawierają krótkie omówienie co się wydarzy. Książka trzyma w napięciu, przedłuża s...

Rozwiń

Zwiń

Nie znam twórczości tej autorki, nie wiem nawet czy to debiut, nie znalazłam nic na ten temat, ani w sieci, ani w książce. Zwykle wydawnictwo zamieszcza notkę o autorze na skrzydełkach, w tej nie ma ani skrzydełek, ani notki. A lubię wiedzieć cokolwiek o autorze, nim zacznę czytać pierwszą jego książkę.
Trudno mi odnieść się do tej książki i napisać recenzję. Nie tego spodziewałam się z opisu.
„Żmija” jest sklasyfikowana jako: kryminał, sensacja, thriller. Według mnie to raczej powieść obyczajowa lub poradnik dla chorych z problemami urologicznymi i ginekologicznymi. Nie ma tu żadnego prowadzonego śledztwa, nie ma napięcia. Główną bohaterką jest Nadia Romanowicz-Aristowska, młoda atrakcyjna kobieta z problemami psychicznymi. Sama twierdzi” „ Miałam całkiem poukładane życie: wspaniałego męża, który był we mnie zakochany i nie miał pojęcia o moich ekscesach, dom w trakcie budowy i wymarzoną pracę w branży hutniczej, której poświęciłam serce i każdą cząstkę siebie.” Mimo to mści się na mężczyznach, bo wcześniej jeden ją porzucił. Tylko akurat tego pozostawiła przy życiu i przekazała 200 tysięcy na odbudowę domu. Innych prowokowała, mamiła swoimi wdziękami, a potem pozbywała się. Akurat to byli mężczyźni, którzy wcześniej nie zdradzili swoich partnerek. „Nigdy, ale to nigdy nie miałem przygodnego seksu.” Cała ta historia nie trzyma się kupy. Nadia korzysta z sakramentów, modli się, mimo, że grzeszy. Ma więcej na sumieniu niż jej były, ale to ona mówi do niego: „Chcę żebyś zrozumiał, że nikt nie zostaje bezkarny za swoje czyny.” Przedstawiona historia mało realna i ciekawa. Autorka w zakończeniu napisała „Przez pisanie książki chciałam przenieść czytelnika w świat pełen emocji.” U mnie była frustracja i złość na bezkarność bohaterki. Myślałam, że na koniec poniesie jakąś karę.
Fabuła nie jest spójna, poszczególne wydarzenia oderwane od siebie, a bohaterka miota się i sama nie wie, czego oczekuje od życia. Przeczytałam tylko dlatego, że oczekiwałam na koniec na jakieś pozytywne zaskoczenie, jakieś och. Nic takiego nie nastąpiło.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Nie znam twórczości tej autorki, nie wiem nawet czy to debiut, nie znalazłam nic na ten temat, ani w sieci, ani w książce. Zwykle wydawnictwo zamieszcza notkę o autorze na skrzydełkach, w tej nie ma ani skrzydełek, ani notki. A lubię wiedzieć cokolwiek o autorze, nim zacznę czytać pierwsz...

Rozwiń

Zwiń